زمان مطالعه مقاله : ۷ دقیقه
سلام دوستان عزیز با یه گفتمان اقتصادی دیگه در خدمت شما هستیم .در مطلب پیش رو درمورد سیاست های مالی بحث خواهد شد.
در مطالب قبلی سایر مفاهیم اقتصادی بیان شد برای اطلاعات بیشتر به مقاله های قبلی مراجع شود.
بیشتر بخوانید:
آشنایی با مفاهیم پایه و اولیه ی اقتصادی
چهار چوب سیاست های مالی (انقباضی)
تعریف سیاست های پولی و مالی در اقتصاد
شاخص کلان اقتصادی ( تولید ناخالص ملی)
مقدمه:
یکی از موضوعاتی که می‌تواند به بینش شما در تحلیل مسائل و رویدادهای اقتصادی کشور و وقایع جهانی کمک کند، درک مفهوم سیاست‌های پولی است.
سیاست های پولی :مجموعه اقداماتی که بانک مرکزی به کار می‌گیرد تا بر تولید، اشتغال و تورم در کشور تاثر بگذارند.
تمامی مسائل اقتصادی اغلب حول محور، میزان تولید کشورها، سطح بیکاری و اشتغال در جامعه، و تورم و کنترل قیمت‌هاهستند.
سیاست‌های پولی همان فرآیندهای تصمیم‌سازی بانک مرکزی برای تاثیر گذاشتن بر این متغیرهای بسیار مهم در زندگی خانوارها بوده، اهمیت این اقدامات به‌حدی است.
که در بسیاری اقتصادهای پیشرفته قدرت بانک‌مرکزی در حوزه تصمیم‌گیری در مورد مسائل اقتصادی بسیار بیشتر از دولت است.
چگونه می‌توان با کنترل حجم پول، تولید و اشتغال را افزایش داد؟
حال فرض کنید شما رئیس بانک مرکزی هستید و می‌خواهید کاری انجام دهید که تولید و اشتغال در کشور بیشتر شود.
شالوده اصلی برای تصمیم‌سازی شما بسیار ساده است.
شما باید کاری کنید که مردم بیشتر کالا و خدمات مصرف کنند یا تمایل آن‌ها برای خرید افزایش یابد.
وقتی تقاضای مردم برای مصرف افزایش می‌یابد تولیدکنندگان مشاهده می‌کنند هر چه تولید می‌کنند به سرعت راهی بازار می شود، بنابراین انگیزه آن‌ها برای تولید بیشتر می‌شود (پس تا انیجا تولید افزایش می‌یابد)،
لازمه افزایش تولید بکاربردن سرمایه و نیروی کار بیشتر است.
تولیدی‌ها برای افزایش میزان تولید خود افراد بیشتری به خدمت می‌گیرند و این به مثابه افزایش اشتغال است.
ابزارهای سياست پولی در ايران
در اجرای سياست پولی، بانک مرکزی می‌تواند مستقيماً از قدرت تنظيم‌کنندگی خود استفاده نموده .
و يا به طور غيرمستقيم از اثرگذاری بر روی شرايط بازار پول به عنوان انتشار دهنده پول پرقدرت .(اسکناس و مسکوک در جريان و سپرده‌های نزد بانک مرکزی) استفاده نمايد.
بر همين اساس دو نوع ابزار سياست پولی قابل تفکيک می‌باشد که ابزارهای مستقيم (عدم اتکا بر شرايط بازار) و غيرمستقيم (مبتنی بر شرايط بازار) سياست پولی ناميده می‌شوند.
ابزارهای سياست پولی در ايران بر مبنای تفکيک مذکور به شرح ذيل می‌باشد.
1- ابزارهای مستقيم
1-1- کنترل نرخ‌های سود بانکی
در کشور ما با اجرای قانون عمليات بانکی بدون ربا و معرفی عقود با بازدهی ثابت و مشارکتی. ضوابط تعيين سود و يا نرخ بازده مورد انتظار ناشی از تسهيلات اعطايی بانکها و حداقل و حداکثر سود يا بازده مورد انتظار بر طبق ماده (2) آيين‌نامه فصل سوم قانون عمليات بانکی بدون ربا بر عهده شورای پول و اعتبار می‌باشد.
همچنين بر طبق ماده (3) آيين‌نامه فصل چهارم قانون مذکور بانک مرکزی می‌تواند .
در تعيين حداقل نرخ سود(بازده) احتمالی برای انتخاب طرحهای سرمايه‌گذاری . و يا مشارکت و نيز تعيين حداقل و يا عنداللزوم حداکثر نرخ سود مورد انتظار و يا نرخ بازده احتمالی برای ساير انواع تسهيلات اعطايی بانکی دخالت نمايد.
1-2- سقف اعتباری
اين نوع ابزارهای پولی با ايجاد محدوديتهای اعتباری و اعطای اعتبارات مستقيم به همراه منظور کردن.
اولويت در امر اعطای اعتبارات بانکی در مورد بخش‌های خاص اقتصادی عملاً اقدام به جهت‌دهی اعتبارات به سمت بخش‌های مورد نظر می‌نمايد.
براساس ماده 14 قانون پولی و بانکی كشور، بانک مرکزی می تواند در امور پولی و بانکی دخالت و نظارتهايی داشته باشد.
که از جمله مفاد آن محدود کردن بانکها، تعيين نحوه مصرف وجوه سپرده‌ها و تعيين حداکثر مجموع وامها و اعتبارات در رشته‌های مختلف است.
برگرفته از :
https://cbi.ir